Пасярод гэтай мешаніны, нашай Галілеі, убачым Уваскрослага. Гэта, менавіта, абяцае нам анёл. Анёл звяртаецца да нас. Убачым Уваскрослага сваімі вачамі. На пачатку ідзе мова пра тое каб убачыць, а не пачуць. Неабходна нам новыя вочы, каб распазнаць Уваскрослага сярод нашага жыцця. Бачым Уваскрослага, калі глядзім на твар, на якім боль саступае радасці, на якім яснее надзея і давер. Бачым Уваскрослага, калі знаходзім вырашэнне канфлікта, адчуваем паляпшэнне атмасферы падчас размовы, становімся сведкамі прымірэння людзей. У той момант можна ўбачыць Увасрашэнне, хоць евангелісты гэта апісываюць, як штосьці нябачнае, як штосьці, што не можна назіраць. Можам убачыць уваскрашэнне, калі ўважна назіраем за прыродай, якая вясной пачынае квітнець. У галінках, якія толькі-толькі пачынаюць расці, у зелянеючай траве, у змяняючым свой колер лузе бачым, што жыццё мацнейшае чым смерць. Не выпадкова вясна атасамляецца ў нас з каханнем. Май - ёсць месяцам кахання. Калі прырода квітнее, калі птушкі лучацца ў пары і пад час свайго перыяду кахання спяваюць свае самыя прыгожыя песні, тады і ў чалавека з’яўляецца прагненне любіць і кахаць, бо любоў усё перамяняе.
Паглядзі сёння ўважна на квітнеючую прыроду вакол Цябе і убачыш у ёй уваскрашэнне. Паглядзі на любоў. Якая равквітае ў Тваім жыцці. Уваскрослы ідзе таксама перад Табою. Ён прысутнічае ў Тваім жыцці, у Тваёй Галілеі. Патрабуеш толькі ўважных вачэй, якія заўважаць Яго сярод мешаніны, з якой складываецца Тваё жыццё. Калі Яго ўбачыш, Твая Галілея пераменіцца, а Уваскрашэнне здзейсніцца ў Тваім жыцці.
